Otsailak 12, esaldiak abiapuntu

Arratsalde on, irakurle! Oraingoan gaurko klaseari buruz idatziko dizuet, zuen gustukoa izatea espero dut.

Gaurkoan azken klase teorikoa genuen, apirilera arte, eta hainbat esaldiren bitartez hausnarketa interesgarri eta aberasgarriak burutu ditugu; hasieran binaka, gero, taldean. Niri, pertsonalki, esaldi horietako bat deigarria iruditu zait, transmititzen duen itxaropenagatik eta gelan sortu den eztabaida interesgarriagatik.

              “La educación es el arma más poderosa para cambiar el mundo”                                
  Nelson Mandela

Gelan aipatu da ezbairik gabe arras garrantzitsua dela hezkuntza gizartean eta, zoritxarrez, ez dela behar bezala estimatzen. Bertze modu batera erranda, gehiago estimatu beharko litzatekeela; azken finean, gobernu aldaketekin etengabe aldatzen da haien eskutik hezkuntza sistema Espainiar estatuan.

Horri dagokionez, Finlandia dugu adibide garbi. Bertan, hezkuntza da gainerako gauza ororen ardatz. Politika alorrean aldaketak ematen diren bakoitzean ez da hezkuntza aldatzen, berdin mantentzen da, eta aldaketak izatekotan hezkuntzaren onerako izan ohi direla ere aipatu beharra dago.

Hala ere, azpimarratzekoa  da gure gizartean eman diren aldaketa nagusiek ez dutela zertan lotura zuzenik eduki araudiak zehazten duenarekin. Honekin erran nahi dudana da, legea kontra eduki arren edota hobekuntza nabarmenak behar dituen arren, beti badagoela zer egin. Horrekin lotu genezake, adibidez, curriculum ezkutua. Hezitzaile izango garen aldetik, zeharka transmitituko ditugun ideia edota balio horietan pentsatzen jarriz gero, ohartuko gara hezkuntza legediak erraten duenetik askoz ere haratago doala. Beraz, gure esku dago zerbait egitea.

Normalean eta historian zehar eduki itxiak/finkoak irakatsi izan dira eta ez zaio lekurik utzi pentsamendu kritikoa sustatzeari edo pertsonen sormena pizteari, adibidez. Zergatik izan daiteke hau? Bada, pertsonek kontzientziarik ez duten bitartean, gobernuek eta agintariek nahi dutena egin dezaketelako eta gizarteak ez diolako horri aurre egingo, kasu gehienetan injustizia sozial horiek ez baititu ulertuko.

Aldiz, hezkuntzaren bitartez aipatutako pentsamendu kritikoa sustatu daitekeela argi eduki behar dugu, pertsona sortzaileak eta ekintzaileak bultzatuz. Arras garrantzitsua iruditzen zait ikasleak zirikatzea, motibatzea, haiengan jakin-mina piztea... modu horretan, pertsona kontzienteak, konpetenteak eta kapazak eraikitzen lagunduz. Erran ohi da biderik luzeena ere pauso ttipi batez hasten dela eta, nire aburuz, kritikotasun hau bermatzea lehendabiziko pausoa da zerbait aldatu nahi badugu.

Horrez gain, itxaropena ezinbertzekoa dela pentsatzen dut; hezkuntza munduan eta baita  bizitzan orokorrean ere. Hein handi batean horrek bultzatu ninduen ni mundu honetan murgiltzera. Egungo hezkuntza sistemarekin konforme ez nagoenez, gauzak aldatzeko gogotsu nago. Dena den, erran bezala, legediak ez du dena determinatzen eta beti izango dugu zer egin, zer pentsatu, zer kritikatu, zer sortu eta zer eraiki.

Hau izan da nire gaurko hausnarketa xumea. Eta zuk? Zer pentsatzen duzu honen inguruan?

Nekane