Arratsalde on berriz ere, irakurle! Aurreko batean proiektuka lan egitearen
inguruan idatzi genuen. Gaurkoan, berriz, txokoetan
oinarritutako metodologiaz arituko naiz.
Berriz ere aldez aurretiko ezagutzatik abiatu gara gelan eta, ekarpen
txikien bitartez, ideia orokor bat eratu dugu ikaskide guztion artean. Gero,
Begoñak bere adibide praktikoa erakutsi digu, metodologia hau hobeto ulertzeko baliagarria izan dena. Hortik abiatuta,
garrantzitsuena iruditu zaidana hemen biltzen ahaleginduko naiz.
Metodologia honetaz hitz egiten dugunean, jakin behar dugu txokoka lan
egiteko modu desberdinak daudela; txokoak, espazioaren antolaketa,
denboralizazioa, taldekatzea... kontutan hartuz gero.
- Gelan aipatu denari jarraiki, txoko anitzak eta mota askotarikoak aurki daitezke: plastika txokoa, eraikuntza, liburutegia edo ipuinen txokoa, etxetxoa (joku sinbolikoa), mahai jolasak (non arauen asimilazioa zein kooperazioa sustatzen den), ordenagailuak, lan egiteko txokoa...
- Espazioa era desberdinetara antolatu daiteke. Lehenengo kasuan, txoko ezberdinak gela bakar batean kokatuko lirateke, eremu ezberdinetan. Bertzean, aldiz, gela bakoitza txoko bat izango litzateke eta horien baitan azpitxokoak aurkituko genituzke. Bigarren adibide hau da, hain zuzen ere, *Bergarako ikastetxearen adibidean ikusi duguna.
(*Behar izanez gero, laguntzazko irakaslea etorri
hutsik geratzen den gelara)
- Denboralizazioari dagokionez, aipatzekoa da txokoak egunero landu daitezkeela, baina bi orduz gehienez ere. Hasiera batean, hauen errotazioari edo zirkulazioari begira zalantzak nituen, baina argitu ditudala erran dezaket. Izan ere, nola bermatu dezakezu haur bakoitzaren erritmoa errespetatzen duzula zirkulazioaren bitartez? Bada, irakaslearen papera agertzen da kasu honetan. Haur batek trebeziaren bat gehiago landu behar badu, edota bere garapenerako mesedegarriak diren jarduera ezberdinak burutzen baditu, txoko berdinean egoten utziko dio irakasleak. Aldiz, ttipiak jarduera edo eskema berdina errepikatzen badu behin eta berriro, txokoz aldatzera gonbidatua izango da.
- Irakaslearen papera laguntzailearena izango da eta egiteko ezberdinak edukiko ditu: jakin-mina sustatu haurrengan, baliabide berriak frogatzera animatu, joku-sinbolikoak jarraitu, galderen erantzuna bilatzen lagundu eta proposamen berriak luzatu, esaterako. Aipatutakoez gain, niri oso garrantzitsua iruditzen zait hezkidetzari lekua egitea. Klasean erran bezala, joku-sinbolikoak aztertuz gero, gaur egungo gizarteko rolez josita daudela ohartuko gara. Pertsonalki, irakasleen esku-hartzea beharrezkoa ikusten dut kasu horietan; azken finean, gizartea aldatzeko bide edo tresna garrantzitsu gisa ikusten dut hezkuntza eta, zenbat eta lehenago hasi, orduan eta emaitza hobeak lortuko direla pentsatzen dut. Ondorioz, hezkidetzari eta berdintasunari hasieratik lekua egin behar zaiela sentitzen dut.
- Taldekatzeari dagokionez, adibide ezberdinak ikusi ditugu gelan. Kasu batzuetan ez zen taldekatzerik existitzen eta haur bakoitza libreki mugitzen zen txoko batetik bertzera. Bertze kasu batzuetan, ordea, taldekatze ttipiak erabiltzen ziren, egonkorrak zein aldakorrak izan zitezkeenak. Honi lotuta, abantaila gisa erran beharra dago errazagoa suertatzen dela haur bakoitzaren interesak, zailtasunak, zaletasunak, gaitasunak... aurkitzea.
Gutxi gora behera, hori izan
da aipatu denaren artean garrantzitsuena eta deigarriena iruditu zaidana. Baten
bat azpimarratze aldera, denboralizazioa eta irakaslearen zeregina aipatuko
nituzke, ateratako ondorioak garrantzitsuak iruditu zaizkidalako.
Amaitzeko, metodologia honek
atzetik duen lana aipatuko nuke. Azken finean, material egokia aukeratzea,
haurren beharretara moldatzea, txokoak antolatzea, ebaluazioa egitea... ez da
inolaz ere lan erraza. Dena den, lan egiteko modu hau aunitz gustatu zait eta
modu egokian jardunez gero, haurren autonomia lantzeko egokia izan daitekeela
uste dut. Hortaz, gehiago sakontzeko gogoz gelditu naiz eta baita metodologia
ezberdin gehiago ezagutzeko ere. Zuk zer diozu?
Nekane
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina